دویدن و فوتبال از محبوب ترین فعالیت های بدنی در جهان هستند، آنها به مهارت های مشابهی نیاز دارند، اما تفاوت های مهمی نیز دارند. افرادی که فوتبال داخل سالن بازی می کنند می دانند که کفش های فوتسال در حین بازی چقدر راحت هستند، این باعث می شود که آنها فکر کنند که خرید کفش های فوتسال ممکن است برای دویدن نیز مناسب باشند. نکته این است که کفش های فوتبال داخلی راحت هستند و زمانی که از آنها در سالن استفاده می کنید عملکرد بسیار خوبی دارند، اما این لزوماً به معنای دویدن مناسب بودن برای استفاده در بیرون نیست.

آیا کفش های فوتسال برای دویدن مناسب هستند؟

کفش های فوتسال کفش های راحتی هستند و می توانند برای دویدن های طولانی و با شدت در سالن های ورزشی ایده آل باشند،   آنها همچنین از پاهای شما محافظت می کنند تا از آسیب هایی مانند رگ به رگ شدن و شکستگی جلوگیری کنند. درست همانطور که کفش های فوتسال هدف خود را دارند، کفش هایی نیز وجود دارند که به طور خاص برای پیاده روی طراحی شده اند. کمپانی های مطرح در سطح جهانی، پول زیادی را صرف تحقیق در مورد محصولات می کنند و تمام تلاش و انرژی آنها صرف ساخت بهترین محصول اختصاصی برای نتایج دلخواه می شود. کفش های فوتبال داخل سالن برای شرایط این بازی و سطوح داخلی کاملاً عالی هستند، اما اگر قصد دارید از آن‌ها برای دویدن در خارج از سالن استفاده کنید، نتیجه مشابهی به شما نخواهند داد. کیفیت ساخت، متریال، تناسب، راحتی همه با در نظر گرفتن فوتبال داخلی طراحی شده اند.

کفش های پیاده روی و دویدن بیشترین راحتی و ثبات را در هنگام راه رفتن برای شما فراهم می کند، اما کفش های فوتسال روی هیچ سطح ناهمواری خوب عمل نمی کنند، زیرا کف آنها نمی تواند ناهمواری را تحمل کند. همچنین از آنجایی که کفشهای فوتسال برای بازی و دویدن روی سطوح صاف داخلی طراحی شده اند، به سرعت روی سطوح سخت بتنی یا آسفالتی در فضای باز فرسوده می شوند. علاوه بر این، کفش های فوتسال دارای کفی نازکتر هستند، به همین دلیل نمی توانند ضربه گیری لازم را در زمان دویدن با شدت بالا فراهم کنند. پوشیدن کفش فوتسال برای پیاده روی طولانی نیز می تواند باعث درد لگن، زانو و کمر شود؛ حتی اگر تمام روز و مداوماً آنها را بپوشید، احتمال افتادگی قوس در شما وجود دارد. همانطور که امکان استفاده از کفش های پیاده روی برای فوتسال وجود دارد اما اینکار گزینه مناسبی نیست و در دراز مدت آسیب زننده است، عکس این عمل نیز توصیه نمیشود.

تفاوت کفش های فوتسال و کفش های دویدن

تفاوت های زیادی بین این دو نوع کفش وجود دارد، کفش های فوتسال و کفش های پیاده روی یا دویدن اهداف و عملکرد متفاوتی دارند. هر فعالیت ورزشی جنبش شناسی مخصوص به خود را دارد که بر اساس آن ساختار کفش طراحی می شود؛ به همین دلیل، تفاوت های قابل توجهی بین طراحی و جنس کفش دویدن و کفش فوتسال وجود دارد که در ادامه به آنها پرداخته ایم:

رویه کفش

کفش های مخصوص دویدن از رویه توری کشسانی برای راحتی در مرحله انتقال پاشنه به پنجه در دویدن ساخته شده اند، وقتی پای خود را به زمین می زنید، با هر قدم رویه کفش خم می شود و اجازه میدهد بدون هیچ محدودیتی حرکت کنید. بهترین کفش های اورجینال فوتسال مانند آدیداس سامباس، دارای ترکیبی از چرم کانگورو و رویه جیر هستند که در هنگام تحت فشار قرار گرفتن، مانند فشار دادن با انگشتان پا یا دویدن و تغییر جهت، بهترین عملکرد را دارند. از آنجایی که کفش های فوتسال کاملاً از چرم ساخته شده اند، برای دوندگانی که به فکر دویدن با آن‌ها برای یک ماراتن کامل هستند، دو نقطه ضعف دارند.یکی از معایب آن این است که چرم قابل تنفس نیست و دومی وزن اضافی آنهاست. در کفش های فوتسال، چرم رویه و محکم اجازه می دهد تا زمانی که یک بازیکن فوتسال در حال پاس دادن توپ به هم تیمی خود است، با فشار دادن آن از طرف جانبی کفش ها، توپ را کنترل کند.

زیره میانی و بالشتک

کفش‌های فوتبال داخلی دارای زیره لاستیکی نازک و محکمی هستند که جای پای مطمئنی را برای بازیکنان فراهم میکند و به آنها اجازه می دهد تا حرکات یکباره و تغییر جهت سریع انجام دهند. نیمه پایینی کفشهای فوتسال، پا را نزدیک به زمین نگه می دارد و زیره سفتتر به بازیکنان اجازه می دهد تا حرکات جانبی ناگهانی را بدون افتادن یا رگ به رگ شدن مچ پا انجام دهند. علاوه بر این، احساس کفش های فوتبال شبیه پای برهنه است تا امکان اتصال قوی تری بین پا و توپ فراهم شود، به همین دلیل، بازیکنان فوتبال می توانند با سرعت بیشتری به توپ ضربه بزنند. کفش‌های دویدن در مقایسه با کفش های فوتسال، زیره های میانی مقاومتر و ضخیم تری دارند تا بتوانند ضربه را جذب کنند. همچنین این کفش ها معمولاً بیش از 4 میلی متر افت پاشنه دارند، در حالی که کفش های فوتسال دارای زیره صاف هستند تا پایداری بیشتری داشته باشند. افت پاشنه در کفش های دویدن بدن شما را به راحتی به جلو می راند و فشار را از روی تاندون آشیل می برد.

لایه های مختلف کفش

کفش های فوتسال دارای حداقل لایه های رویی هستند زیرا بازیکنان وقتی می خواهند توپ را احساس کنند عالی است، این اجازه می دهد تا احساس طبیعی تری داشته باشند و لمس آنها روی توپ بهتر شود. کفش های پیاده روی و مخصوص دویدن معمولاً لایه های بیشتری دارند تا بتوانند از پاهای شما در برابر تاول و ضربه های زیاد محافظت کنند، علاوه بر این، لایه های پشتی کفش های دویدن به عنوان محافظی برای تاندون آشیل عمل میکند زیرا از لغزش پاشنه و برخورد مکرر کفش با پشت پا جلوگیری میکند.

کشش و دوام زیره

زیره های لاستیکی آدامس کفشهای فوتسال، برای کشش قوی روی کف های چوبی نرم و صاف ساخته شده اند. الگوی مثلثی به هم پیوسته و یک دیسک چرخشی در زیر متاتارس (استخوان های میانی کف پا)  از ویژگیهای کلیدی کشش کفش های فوتسال برای حرکات سریع به پهلو هستند. زیره کفش های پیاده روی و دویدن دارای پوسته محافظ لاستیکی است که به طور استراتژیک برای به حداکثر رساندن راحتی و انعطا ‌پذیری و همچنین برای چسبندگی روی سطوح مختلف قرار گرفته اند. علاوه بر این، شیارهای انعطاف پذیری در زیره کفش‌های مخصوص دویدن برای بهبود انعطافپذیری و انتقال نرمتر از پاشنه به پا وجود دارد.

دویدن با کفش های فوتسال روی سطوح سخت و ناهموار آسفالت باعث می شود آج های زیره لاستیکی آدامسی سریع تر فرسوده شوند. از آنجایی که کف کفش های فوتسال برای انواع چرخش ها و حرکات سریع طراحی شده اند، زیره فرسوده آنها می تواند منجر به لیز خوردن یا چرخش مچ پا شود.

استحکام

با توجه به آناتومی کفش های ورزشی و مقایسه آنها می توان گفت کفش های فوتبال داخل سالن در مقایسه با کفش های پیاده روی محکم تر هستند. کفش های فوتسال باید طوری باشند که روی پاهای شما محکم شوند، که برای چرخش سریع و ضربه زدن به توپ با سرعت بالاتر بدون از دست دادن تعادل ضروری است. کفش های مخصوص دویدن نیز به اندازه کافی محکم هستند تا از لغزش پاشنه پا جلوگیری کنند، اما نه به اندازه کفش های فوتسال؛ لازم است که انگشتان پای شما در کفش پیاده روی و دویدن به راحتی باز شوند و از اصطکاک با رویه خودداری کنند.

از آنجایی که دویدن عمدتاً یک حرکت سریع به جلو است، دویدن با کفش‌های فوتبال داخلی محکم باعث میشود انگشتان پا با جلوی کفش برخورد کنند که به نوبه خود باعث سیاه شدن ناخن های پا می شود؛ علاوه بر این دویدن با کفش های تنگ نیز می تواند باعث بی حسی انگشتان پا شود.